Ładny wiersz "Samotność" śpiewał Alosza Awdiejew. Na jutubie klip opatrzony jest okropną, durnie dobraną fotografią, więc tylko link i tekst.
Alosza Awdiejew "Samotność"
Znów wstaje nowy dzień
Ucieka nocy cień
I znowu wita mnie samotność
I trzeba dalej żyć
I jako tako być
I znosić szarych dni przewrotność
Nie czekam na nic już
I czas wiosennych burz
nie budzi we mnie serca drżenia
Ach, gdyby znowu tak
Ujrzeć miłości znak
Ożywić dawne me wspomnienia
Los, złudny los
Gdzie ty znowuż zgubiłeś me szczęście?
Czas płynie w nas
Odliczając nadziei odejście
Znów pustka słów
Gdzie to światło, co drzemie gdzieś w nas?
Życie jak rzeka płynie
W której nadzieja ginie
Gdzie ty, mój najpiękniejszy czas?
no cóż, trzeba oswoić swoją samotność jakoś, wtedy mniej boląca, mi z tym różnie idzie - raz lepiej, raz gorzej, ale zawsze jakoś ;)
OdpowiedzUsuńŻeby tylko nie pomylić "oswojenia" z "oszukaniem". Przed cieniem uciec sie nie da. A jak jeszcze przyjdzie kryzys wieku średniego to... oj... ojoj. ;-)
OdpowiedzUsuńMyślałem, że gdzieś tu blogspot daje możliwość wysyłania wiadomości ale jednak nie. Mam taką prośbę, kiedyś wspominał pan o drzewach genealogicznych i o tym jak szukać kolejnych przodków. Ja chcę znaleźć pochodzenie mojego nazwiska i rodziny i przydałyby mi się wskazówki po raz kolejny. Przy okazji to ciekawy temat na posta : )
OdpowiedzUsuńPomysł na posta to jakiś jest. Spróbuję coś wystukać w najbliższych dniach.
OdpowiedzUsuńDziękuję.
OdpowiedzUsuń