Paw i radocha

Nie mogę narzekać na brak wrażeń w tym tygodniu. W tym tempie w piątek to już pewnie będę ledwo merdał odnóżami.

Human dostał dziś sprawdzone klasówki. Poziom - słabiutki. Przygnębiająca mieszanka braku porządnej pracy na lekcji i uczenia się po łebkach z zadufaniem i wiarą w swój znaczny humanistyczny format. Jeden z tych formatów oznajmił mi z powagą, że przecież trzeba pisać " z POLOTEM". Na takie coś, to ja mam - odlot [1]. To jest coś co mnie wprawia w zdumienie - odmiana głupoty płodząca przekonanie, iż wiedza jest zasadniczo zbędna, wystarczy tylko chęć zadęcia i wiara że umie się to wybornie. Tak z urodzenia, rzecz jasna, więc jakiekolwiek ćwiczenia są niepotrzebne - wystarczy chcieć. Im się wydaje, że piszą z polotem, a w rzeczywistości piszą bełkotem.

Ale to i tak był pikuś, bo dwóch polotów ruszyło na mnie z pretensjami, czemu obniżyłem im ocenę za ściąganie. Ich argumenty zwalały z nóg:

• że przecież nie ściągali;
• innym osobom zwracałem uwagę po sześć razy (liczył!), a jemu od razu obniżyłem (owszem - bo bezczelnie, nawet nie kryjąc się odwrócił się i mówił koledze co ma pisać);
• przecież to nic takiego, to co ja tutaj wyjeżdżam z jakimś kręgosłupem moralnym (sic!);
• on ma potrzebę pomagać ludziom i to normalne że to robi (odpowiedziałem, że takie wyznanie wspaniale będzie wyglądać w jego dokumentach beatyfikacyjnych, ale na sprawdzianie obowiązują inne zasady);
• przecież podpowiedział tylko raz, więc nie powinienem mu obniżać oceny.

Nie powiem, zirytowali mnie, więc wygłosiłem (powściągliwą w formie i słownictwie, żeby nie było) mówkę co sądzę o takich praktykach i o oszukiwaniu. 

Na koniec oba poloty natarczywie błagali, żebym im  darował, jeden nawet przepraszał, że już nie będzie i żebym im nie obniżał oceny. A to obniżenie to raptem o jeden! Z 2 na 1 i z 4 na 3. Jakżem okrutny, prawda? 

Powiedziałem, że się zastanowię.

Absmak i tyle.

A dla kontrastu - zamiast godziny koła siedziałem trzy, bo uczeń był ciekawy i chciał się lepiej przygotować do kartkówki więc zrobiłem z nim powtórzenie. Czas płynął a ja nie czułem ani jego upływu, ani zmęczenia - to była czysta przyjemność i cholerna w tej szkole rzadkość - uczeń zdolny i chętny do nauki. Co więcej, chętny do nauki nie tylko "odtąd-dotąd", ale i pogłębienia wiedzy. Unikat. Na 9 klas mam takiego tylko jednego. 

Przyjechał z Azji.

A tubylcy historię mają w dupie i na koło nie chodzą. Bo po co im historia skoro oni mają POLOT.

Wziąłem sobie na drugie śniadanie jabłko. Przyniosłem z powrotem - nie miałem kiedy zjeść.

___________________________________________
[1] To znaczy - odlatuję  w poszukiwaniu bomby, żeby spuścić na takiego bałwana, pro publico bono.